© 1999-
Met de verpleging na de operatie begint eigenlijk de revalidatie. Dit is achteraf zeer snel gegaan. Ik werd maandag geopereerd en kon vrijdag het ziekenhuis alweer verlaten om thuis de revalidatie voort te zetten. De dag van de operatie was kort omdat ik 's avonds tegen half zeven weer op de zaal kwam. Ik heb toen wel twee vlaflips naar binnen gewerkt, want ik had wel zin in iets. Je mocht alleen maar vloeibaar eten. Dat gold ook voor de volgende dag. Veel drinken is een goede remedie.
Elke dag om 06.00 uur wordt je temperatuur opgenomen en de bloeddruk gemeten. Ook wordt er elke dag bloed afgenomen i.v.m. trombose. Deze controle zal de komende drie maanden nodig zijn. Dagelijks moet je 'Sintrom mitis' slikken om het bloed te verdunnen. Dinsdag, de dag na de operatie, werd de katheter en 'medicijn' draine via de rug verwijderd. Alles verliep voorspoedig. Ik kon niet goed slapen in het ziekenhuis, ondanks dat ik een slaaptabletje kreeg. De fysiotherapeut kwam langs en testte mijn kracht van de spieren. Hij was zeer te spreken.
Op woensdag werd de infuus verwijderd en om 10.00 uur mocht ik uit bed om op een
stoel te zitten. Doordat er een misverstand was tussen mij en het verplegend personeel
werd dit pas om 14.30 uur gedaan. Het eten was vanaf nu weer normaal. De therapeut
kwam langs met een 'hoefijzer' op wielen. Ik werd hierin gehesen en zette mijn eerste
stappen met mijn nieuwe heup. Dit ging voortreffelijk en de therapeut stelde voor
om de volgende dag maar krukken mee te nemen. Ik kon nog steeds niet goed slapen
en kon niet over het ziekenhuislucht. Op donderdag kwam de therapeut met krukken
en heb ik een rondje op de afdeling gelopen en kon natuurlijk nu vrij lopen. De zaalarts
die elke ochtend om half acht langs kwam, deelde mede dat ik zaterdag wel naar huis
kon. Op vrijdagochtend heb ik mij gedouched en meteen daarna met de therapeut (op
krukken natuurlijk) de trap op en af gelopen.Daarna heeft hij mij enkele bewegingen
laten maken met het geopereerde been. Het ging goed en de therapeut nam afscheid
met de mededeling 'jij redt het wel thuis'. Ik heb toen de zaalarts opgezocht en
hem verteld dat ik vandaag wel naar huis wilde. Enige tijd daarna kwam Dr. Schenk
bij mij met de zaalarts. Hij lachte gaf mij de hand en zei:"Het lijkt hier wel een
dagbehandeling. Je mag naar huis, maar doe de komende drie maanden rustig aan en
forceer het niet". Hij vroeg ook of ik de pijn die ik voor de operatie had nog voelde.
Ik kon hem mededelen dat de pijn verdwenen was. Ik was natuurlijk blij en belde mijn
vrouw op om mij op te komen halen. Dat dit zo snel gegaan is, is vooral te danken
aan een goede voorbereiding. Vooraf ben ik bij de fysiotherapeut geweest en heb geoefend
om met krukken te lopen. Bij het verlaten van het ziekenhuis kreeg ik de nodige papieren
mee, o.a. een brief voor de huisarts en een brief die ik verder m'n leven bij mij
moet dragen. Thuis heb ik de eerste nacht ook niet goed geslapen, maar dat had z'n
oorzaak in de wisseling van ziekenhuisbed naar je eigen bed. Ik heb een lijstje van
de fysiotherapeut van het ziekenhuis meegekregen waarin oefeningen staan die dagelijks
uitgevoerd moeten worden. Ook staat in dit schrijven richtlijnen over een nieuwe
heup. De drainewond was nog niet geheel dicht en lekte. Na een dag of drie was het
'gaatje' dicht. Dagelijks werd de pleister op de wond verschoond. Op maandag 4 oktober
1999 kwam de huisarts langs die zeer verbaasd was dat ik al weer thuis was. Ook de
methode van de zwaluwstaartjes was hem nieuw. Ik loop nu elke dag (als het droog
is) twee keer buiten een rondje van ca. 6 minuten en fiets 10 minuten op een hometrainer.
Op 12 oktober 1999 werden de zwaluwstaartjes verwijderd en hoefde er geen pleister
meer op mijn wond. De binnenhuidse hechtingen lossen vanzelf wel op. De wondpijn
is nog wel aanwezig maar met een paracetamol te bestrijden. Achteraf gezien is het
allemaal snel gegaan. Ik voel mij nu prima, maar zal nog wel de komende drie maanden
nodig hebben om te revalideren. De eerste zes weken is het krukken. Op 12 november
a.s. moet ik voor controle naar het AZG. Bij deze controle bleek dat de prothese
goed zit en er geen complicaties zijn. Ik mag nu met 1 kruk lopen. Ook mag ik proberen
om zonder krukken te lopen. In huis doe ik dit al en dat gaat wel goed. Op 15 december
a.s. word ik weer in Groningen verwacht voor een controle. Bij controle bleek dat
de prothese nog steeds goed op z'n plaats zit. Orthopeed Schenk was tevreden en gaf
aan dat ik 'van alles' weer mocht gaan doen, zij het opbouwend. Ik ben nog niet pijnvrij.
Dat heeft te maken met de naweeën van de operatie en een weergevoellige litteken
(de spieren zijn ook nog aardig stijf). Ik kan mij inmiddels lopend, fietsend en
autorijdend bewegen. Ik merk echter wel dat ik een behoorlijke conditie achterstand
heb. De 'oude' pijn is verdwenen en ik ben nu verlost van de medicijnen. Het afkicken
is dus begonnen. Ik hoef pas op 3 mei weer voor controle naar het AZG. Vanaf 14 februari
ben ik weer gaan werken op arbeidstherapeutische basis (2 of 3 dagen van 3 uur).
Ik werk vanaf 13 maart voor 50%. Mijn streven is om na de zomervakantie weer voor
100% mijn werk te kunnen verrichten. Ik neem deze tijd ervoor, want ik merk dat het
toch niet altijd even soepel gaat. Het wordt tijd dat het mooie weer doorzet, zodat
ik weer langere afstanden kan fietsen. Dit kan ook helpen om een aantal kilo's af
te vallen, want ik ben de afgelopen maanden in omvang gegroeid. Tijdens de controle
op 3 mei jl. bleek dat alles prima gaat. Het lopen gaat goed en de pijn is nagenoeg
verdwenen. Ik heb nu wel problemen met mijn andere gewrichten. Volgens Dr. W.Schenk
komt dit doordat er nog geen evenwicht is gevonden tussen de prothese en de overige
gewrichten. Dit duurt meestal een jaar na de operatie voordat er sprake is van een
samenspel tussen deze componenten. In het gesprek kwam ook na voren dat deze operatie
is uitgevoerd met het doel om de pijn te verlichten. Ik moet dus zuinig met mijn
kunstheup omgaan, want deze is ook aan slijtage onderhevig. Ik ga nu voor 75% werken.
Op 27 september word ik weer verwacht in Groningen waar eerst foto's worden gemaakt.
Tijdens de vakantieperiode heb ik 1 dag gehad dat ik enige problemen kreeg met mijn
ledematen. Het was dan ook een dag waarbij een bezoek is gebracht aan een pretpark.
Hier kom je er achter dat je nog niet alles kunt. Je probeert wel je grenzen te verleggen,
maar op den duur kom je jezelf tegen. Bij het bezoek op 27 september in het AZ Groningen
bleek dat, na röntgenfoto's, de kunstheup er prima uitzag. De specialist noemde het
zelfs een "turboheup". Dit had te maken met het feit dat alles na de operatie zo
snel is gegaan en een jaar na de operatie het gewenste effect heeft bereikt. Over
precies 1 jaar moet ik terugkomen voor de laatste controle. Ik zal dan Dr. W.Schenk
niet meer aantreffen, daar hij gaat emigreren naar Engeland om aldaar in een ziekenhuis
te gaan werken. Vanaf 1 oktober ben ik weer voor 100% inzetbaar om mijn werk te verrichten.
Ik voel mij prima. Ik ben per 1 februari 2001 op fitness gegaan bij het sportgezondheidscentrum
van het Friesland college te Leeuwarden. Ik probeer 2 keer per week hieraan deel
te nemen. Mijn eerste ervaringen zijn positief. Mijn doel is om gewicht enigszins
weer op een aanvaardbaar niveau te brengen. Ik weeg nu (met sportkleding) 115 kilo.
Helaas heb ik na de zomervakantie het fitnessen moeten beeindigen omdat het toch
te belastend was voor mijn heup. Op 27 september 2001 (precies 2 jaar na de operatie)
ben ik weer voor controle geweest in het AZG. Alles (zowel linker 'kunst'heup als
rechterheup) ziet er goed uit en ik hoef pas over twee jaar weer terug komen. Op
30 september 2003 (4 jaar na de operatie) ben ik weer voor controle geweest naar
het AZG. Ik werd geholpen door dokter Wagenmakers. Bij het bekijken van de foto's
bleek dat er ten opzichte van 2 jaar terug geen veranderingen waren. Met andere woorden
het ziet er prima uit. Ik heb nu wel een beetje last van mijn "gezonde heup", maar
dat kan ook veroorzaakt worden door het vochtig weer. Ik mag over 2 jaar weer terugkomen
voor controle. Op 4 oktober 2005 staat er weer een controle gepland in Groningen.
Het is nu januari 2005. Ik krijg steeds meer last van mijn 'gezonde' heup. Ik heb
veel pijn in heupgewricht en knieeën. Ik heb medicijnen van de huisarts gekregen.
Toch probeer ik zo de winter door te komen. Ik weeg nu 109 kilo. Ik heb in overleg
met mijn huisarts besloten om foto's van mijn pijnlijke heup te maken. Maandag 21
februari meld ik mij op de röntgenafdeling van het MCL te Leeuwarden. Ik heb maandag
contact gehad met mijn huisarts om te horen wat de foto heeft opgeleverd.
De foto
is vergeleken met een foto die in 1998 toen ook in Leeuwarden is gemaakt. Er is ten
opzichte van '98 een gering verschil zichtbaar wat volgens de deskundigen normaal
is bij slijtage.
Een reden voor mijn huisarts om mij niet vervroegd door te sturen
naar Groningen. Dus ik moet het maar volhouden tot oktober, tenzij het ondraaglijk
wordt.....Het komt er op neer dat ik voorlopig alleen met gebruik van medicijnen
de pijn kan onderdrukken. Ik ben op 26 juli 2005 naar het UMCG geweest voor controle
van de beide heupen (kunst en normale heup). Deze controle is voor mij op een teleurstelling
uitgelopen. De arts, B. van Steijen, kon aan de hand van de foto's niet verklaren
waarom ik pijn heb aan mijn gezonde heup. Hij zei dat ik het meer moest zoeken in
de spieren rondom de heup. Dus via fysiotherapie. Ik heb hem uitgelegd dat dit ook
de eerste diagnose was van mijn heup die inmiddels is vervangen door kunst. Maar
de arts zei dat de ene heupklacht niet hoeft te betekenen dat de andere hetzelfde
is. Ik vond het wel vreemd omdat de arts die mij heeft geopereerd toen al zei dat
ik er rekening mee moet houden dat de andere heup ook aan de beurt komt voor kunst.
Mogelijk wel binnen twee jaar. We zijn nu zes jaar verder.......
Een week later, op
2 augustus 2005, is er nog een botscan gemaakt. Helaas kwamen daaruit geen resultaten
die mijn klachten kon verklaren. Wel werd geconstateerd dat ik bij de kunstheup een
slijmbeurs ontsteking heb. Ik heb daar op dit moment ook veel last van. Vanwege infectiegevaar
is dit niet door middel van een injectie te behandelen.
Daarnaast ben ik suikerpatient
(diabetes II) en heb ik een aantal maanden terug een te hoge suikerspiegel gehad.
Gelukkig is dit weer op peil, maar heeft toch lichamelijke gevolgen voor mij gehad.
In overleg met mijn huisarts heb ik besloten om voorlopig even een time out te nemen.
Zodra hij de gegevens van het UMCG binnen heeft overleggen we wat we gaan doen. Ik
gebuik Diclofenac 75 mg om de pijn enigszins te verlichten.