© 1999-2015 ricardo-one

Heupoperatie
Normaal gesproken vindt de verpleging plaats op afdeling A2A, maar mede om de wachtlijst in te korten moest ik mij melden op afdeling A4A, waar verpleging van kaak en oog patiënten plaats vind. Ik melde mij voor 20.00 uur op de afdeling. Ik kreeg een bed toegewezen (op de vierde verdieping en had uitzicht op het stadion van FC Groningen) en werd alles uitgelegd omtrent de werking van apparatuur bij het bed en de gang van zaken op de afdeling. Ik moest mij in ieder geval douchen met desinfecterende zeep. Dit werd de volgende ochtend herhaald.

Ik heb rustig geslapen. Ik zou omstreeks kwart voor twaalf opgehaald worden, maar dit liep een uurtje uit. Voordat zij mij naar de OK brachten kreeg ik een pilletje om rustig te worden en alvast de 'slaapdienst' in werking te zetten. Ook kreeg ik antibioticum. Ik kwam bij de narcotiseur die mij gerust stelde en voorbereidingen trof om mij een ruggenprik te geven. Voordat ik de prik kreeg, werd eerst de huid verdoofd. Ook werd een katheter ingebracht om de urine te laten afvloeien. Door de ruggenprik ben je vanaf je navel tot de grote teen tijdelijk verlamt. Je hebt dus geen controle over je blaas. Voordeel is dat je geen algehele narcose hoeft en de medicamenten (pijnstillers) via de rug wordt ingevoerd. Daarna werd ik naar de OK gebracht. Ik lag op een smalle tafel, op mijn rechter zij geklemd tussen twee houders. Voor mijn gezicht was een groen laken gespannen, zodat ik niet kon meekijken. Wel was bovenin de OK een raam, waarin ik de weerspiegeling zag van het gereedschap die de operanten gebruikten. Ik zag een hamer, boor en zaag. De narcotiseur en een assistent spraken geregeld met mij en hielden het apparatuur in de gaten waaraan ik verbonden was. Geregeld werd mijn bloeddruk gemeten. De operatie was begonnen. Ik hoorde het geluid van slurpende bloedzuigers en pratende artsen.

Daarna begon het zagen en hakken. Ik vond het achteraf wel meevallen. "Het is eruit", riep Schenk naar mij. Mooi, dacht ik, dan zijn we op de helft. Het was nu het geluid van mokerslagen om de prothese (NON-chemend) op z'n plaats te krijgen. Er is voor deze prothese gekozen, omdat het na 15-20 jaar weer vervangen kan worden.De prothese moet op de millimeter nauwkeurig in het bot worden gezet. Daarna wordt het kogelgewricht geplaatst en de beide segmenten worden opelkaar aangesloten. Dit was wel een heftig moment, want je ligt op een smalle bed, tussen twee klemmen en er wordt met alle macht aan je getrokken. Het heeft maar even geduurd, toen ik hoorde dat Schenk zei:"Het zit op z'n plaats". Er werd een katheter aangebracht om de wondvocht af te voeren. Ik vroeg vervolgens aan de narcotiseur waar ze nu mee bezig waren. Hij keek over het groene laken en zei nuchter "Het is sluitingstijd". Nadat de binnenhuid met draad was afgehecht, werd de bovenhuid voorzien van zwaluwstaartjes. Het groene laken werd verwijderd en ik werd via een plank op rolletjes in mijn bed gehesen. De operatie heeft ongeveer 1 ½ uur geduurd. Ik werd vervoerd naar de uitslaapkamer. Dit was natuurlijk voor mij niet echt nodig, maar wordt standaard na een operatie uitgevoerd. Er werd nog een foto van mijn heup genomen. Na 1 ½ uur werd ik weer teruggebracht naar de verpleegafdeling. Mijn rechter been lag in een hangmatje, hetgeen twee dagen het geval zal zijn. Ik voelde mij prima.